เนตรนภัสเว็บไซต์ - บทความ: Honey Pie สัญญารักร้าย...บทนำ

Honey Pie สัญญา(รัก)ร้าย

“ปวดหัวจัง” พร้อมกับเสียงครางอ่อย ร่างที่นอนนิ่งไม่ไหวติงมาเป็นเวลานานค่อยๆขยับยุกยิก มือเล็กละจากผ้าห่มซึ่งพันธนาการร่างเล็กจ้อยราวกับเด็กสาวเพิ่งเข้าสู่วัยรุ่นก็ไต่ขึ้นไปกุมขมับ บีบแรงเหมือนการทำเช่นนั้นจะช่วยบรรเทาอาการปวดและหน่วงจนหัวแทบระเบิดให้ทุเลาลงบ้าง ทว่าเปล่าประโยชน์ อาการปวดตุบๆยังคงรุมเร้าจนคนบนเตียงนิ่วหน้า

เปลือกตาที่ปิดอยู่เมื่อครู่ค่อยเปิดขึ้นทีละน้อย ทว่าแสงสว่างจ้าซึ่งสาดกระทบตาทำให้อาการปวดหนักขึ้นจนต้องเบือนหน้าไปอีกทาง ริมฝีปากสบถอย่างหงุดหงิดถึงใครก็ตามที่เปิดผ้าม่านในห้องจนทำให้แสงแดดสาดเข้ามารบกวนการนอนหลับ เจ้าของร่างจ้อยทำท่าจะลุกขึ้นเพื่อกระชากม่านปิด แต่เพียงยกศีรษะขึ้นเหนือหมอนได้ไม่ถึงคืบก็ต้องทิ้งตัวลงอีกครั้ง เมื่อก้อนบางอย่างดันขึ้นมาจากช่องท้องจนถึงคอ รสขมปร่าทำให้รู้สึกพะอืดพะอมจนเกือบอาเจียนออกมา

เป็นบ้าอะไรเนี่ย ทำไมถึงได้ปวดหัวเหมือนคนถูกจับถ่วงถังเหล้าแบบนี้

จะเป็นไปได้ยังไง...บ้าไปแล้วแน่

คราวนี้เสียงสบถเปลี่ยนเป็นหัวเราะหงุงหงิง เมื่อนึกได้ว่าตนเองไม่ดื่มเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ทุกชนิด แล้วจะเมาได้อย่างไร

เธอไม่ได้กลัวพ่อถึงขนาดจะหนีออกจากบ้านทั้งทีก็ปอดแหกถึงขนาดต้องดื่มเหล้าย้อมใจหรอกน่า!

หนีออกจากบ้าน!

เปลือกตาซึ่งปิดลงเมื่อสักครู่เบิกโพลงอย่างตระหนก ทะลึ่งพรวดลุกขึ้นนั่งอย่างลืมตัว แล้วต้องหลับตาลงอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่าโลกมืดกะทันหัน หญิงสาวพยายามนั่งนิ่ง สูดหายใจเข้าลึกๆ จนแน่ใจว่าระดับความดันเข้าสู่ภาวะปกติจึงลืมตาขึ้นอีกครั้ง สิ่งแรกที่ปะทะสายตาคือความไม่คุ้นเคย ผนังตรงหน้าไม่ใช่สีห้องนอนของเธอแน่และที่สำคัญตอนนี้เธอไม่ควรอยู่ในห้องนอน ไม่ว่าห้องตัวเองหรือห้องของใครทั้งนั้น

นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกันแน่

ความทรงจำสุดท้ายคือเธออยู่ในรถ กำลังหนีออกจากบ้านไปไหนสักแห่งที่พ่อคงตามหาไม่เจอ แต่ทำไมตอนนี้เธอกลับมาอยู่ในห้องสี่เหลี่ยม แถมยังอยู่บนเตียงนุ่มอีกด้วย

ที่นี่ที่ไหน? อะไรไม่ร้ายเท่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

คิดสิคิด พาย...คิดเข้า

มือเล็กแทบทึ้งผมสั้นของตัวเองอย่างหงุดหงิด เมื่อคิดเท่าไรก็คิดไม่ออก สมองตื้อเหมือนใครมากดปุ่มปิดการทำงาน แถมความวิงเวียน คลื่นไส้ที่รุมเร้าอยู่ตลอด ก็ทำให้คนฉลาดอย่างพารินคิดอะไรไม่ออก พาลแต่อยากคายของเก่าทิ้งตลอดเวลา

สติ พาริน...เธอต้องมีสติ อย่าโวยวายเด็ดขาด สติเท่านั้นที่จะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น

หญิงสาวพยายามเตือนตัวเอง สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ นับหนึ่งถึงสิบในใจช้าๆ จนกระทั่งเริ่มรู้สึกว่าใจสงบลงบ้าง มือที่กำเส้นผมอยู่จึงคลายออก ยกมาวางข้างตัว นั่นทำให้เธอรู้ตัวว่าตอนนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรกับตัวเองก็ตาม เธอยังมีอิสรภาพ ไม่ถูกพันธนาการไว้ด้วยโซ่ เชือก หรือกุญแจมือ...อย่างน้อยน่ะนะ

ใช่แล้ว เธอถูกจับตัว

ผ้าที่โปะปิดจมูก กลิ่นฉุนซึ่งสูดเข้าไปเต็มปอด เธอจำได้ว่าขัดขืนอยู่ได้ไม่นานแล้วทุกอย่างก็ดับหายเหมือนใครมาปิดเครื่องเล่นที่เรียกว่าความทรงจำ

ใครกันที่ทำกับเธอแบบนี้ แล้วทำไปเพื่ออะไร ปล้น?

จะอะไรก็ตาม ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้ จะใครหรือเพื่ออะไรก็ตาม สิ่งแรกที่ต้องทำคือออกไปจากที่นี่ให้ได้ก่อน

สิ่งที่พารินทำคือกวาดตาไปรอบกายอย่างสำรวจเพื่อมองหาทางหนีทีไล่ เท้าเล็กหย่อนลงพื้นเมื่อเห็นช่องทางหนึ่ง ซึ่งคิดว่าคงพาไปสู่ประตูทางออก ทางรอดของเธออยู่ตรงนั้น หญิงสาวพุ่งตัวเป็นกระโจนแล้วเกือบล้มคว่ำลงกับพื้น ดีที่ยังสามารถประคองตัวเอาไว้ได้

บ้าฉิบ ต้องเป็นฤทธิ์ยานอนหลับหรือยาสลบบ้าๆนี่แน่ สมองของเธอถึงตื้อเหมือนคนง่วงนอน แถมยังคลื่นไส้อยู่แบบนี้

หญิงสาวนั่งยองๆเพื่อปรับสภาพร่างกาย เป็นครู่กว่าจะสามารถลุกขึ้นเดินไปถึงประตู มือจับลูกบิดได้ก็ขยับทดสอบ สลักถูกปลดได้ก็จริงแต่มันติดล็อกจากด้านนอก

เธอน่าจะรู้ พวกโจรหรือใครก็ตามที่จับตัวเธอมาคงไม่เลินเล่อถึงขนาดไม่มัดมือมัดเท้าแล้วยังเปิดประตูรอให้หนีไปหรอกนะ

ครั้นจะกระโจนเอาไหล่ดันประตูให้พังลงมา ก็ดูเป็นการกระทำที่โง่จนเกินไป เธอคงได้ช้ำในตายก่อนบานไม้หนาหนักบานนี้จะหลุดกระเด็นออก...สู้หนีทางอื่นดีกว่า

ทางไหนล่ะ...ในเมื่อประตูถูกปิดแน่นหนาขนาดนี้

หญิงสาวหันรีหันขวางแล้วเดินกลับมาทางเดิม หางตาเหลือบไปเห็นหน้าต่าง ต้องเรียกว่ากำแพงกระจกถึงจะถูกกว่า

ช่างเถอะ นาทีนี้จะเรียกอะไรเธอก็ไม่สนใจ ขอให้ออกไปจากที่นี่ได้เป็นพอ

พารินเปิดประตูกระจก เดินออกไปสู่ระเบียงภายนอก พาตัวเองไปเกาะลูกกรง ภาวนาให้ชั้นที่เธออยู่ไม่สูงจนเกินไปนัก แล้วหญิงสาวก็เปิดยิ้มเมื่อพบว่าชั้นที่อยู่เป็นเพียงชั้นสอง สูงจากพื้นดินแค่ไม่กี่เมตร

หึ...ไอ้โจรห้าร้อยมันคงคิดว่าเธอเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ไม่มีพิษสงสินะ ถึงได้ชะล่าใจ ไม่มัดมือมัดเท้าเอาไว้ คงคิดไม่ถึงสินะว่าความสูงแค่นี้สำหรับคนอย่างพารินมันกระจอกมาก

หญิงสาวสำรวจอีกครั้งว่าพอมีอะไรให้จับหรือช่วยพยุงตัวเพื่อร่นระยะทางระหว่างเท้ากับพื้นให้ใกล้มากที่สุด แล้วพบว่านอกจากลูกกรงก็ไม่มีอะไรให้วางเท้าหรือใช้มือจับได้เลย หญิงสาวจึงลังเลเล็กน้อย

ความสูงระดับนี้ไม่เหนือบ่ากว่าแรงก็จริง แต่ไม่ใช่ในสภาวะที่ร่างกายของเธอไม่สมบูรณ์เต็มร้อยอย่างตอนนี้ เคราะห์หามยามร้ายเกิดหน้ามืดขึ้นมาอีกรอบ ตกลงไปขาแพลง จะพาลหนีไม่รอดเอา เธอควรมีตัวช่วยเพื่อผ่อนแรง

หญิงสาวกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งเพื่อมองหาอะไรสักอย่าง เมื่อไม่เจอเชือกสักเส้นจึงถลันไปที่เตียง ปัดผ้าห่มทิ้งอย่างไม่ใยดี ทุกอย่างคงราบรื่นถ้าหากประตูไม้หนาหนักไม่ถูกเปิดผางออก เล่นเอาคนกำลังลากผ้าปูที่นอนอย่างเอาเป็นเอาตายถึงกับสะดุ้งโหยง หันขวับไปมองต้นเสียงอย่างตกใจ

“ทำอะไรน่ะ”

เสียงถามหนักๆ ไม่ได้ทำให้พารินตกใจได้เท่ากับร่างสูงใหญ่ที่ยืนเป็นยักษ์ปักหลั่นอยู่ไม่ไกล

“นาย!”

----------------------------------------------

คอมเมนท์

#1 | Naitnapas เมื่อ มกราคม 20 2014 18:54:39

กลับมาแล้วค่าาาาา หลังจากหายไปนานร่วมปี ในที่สุดก็เอานิยายเรื่องใหม่มาให้อ่านแล้วนะคะ เนตรนภัสตั้งใจเขียนเรื่องของเพื่อนสาวสามคนค่ะ โดยคิดชื่อชุด(ที่ทำคนเดียว) แบบว่าอยากเก๋กับใครเขามั่ง ชื่อชุดคือ Oh! My Honey นะคะ

ในชุดมี 3 เรื่อง แยกกันค่ะ แค่เป็นกลุ่มเพื่อน เพิ่งเขียนได้เรื่องเดียวคือ Honey Pie ส่วนเรื่องต่อๆ ไปจะมาเมื่อไหร่เนี่ย ยากจะคาดเดานะคะ

ตอนนี้ตั้งใจว่าจะลงสัปดาห์ละ 2 วันค่ะ คือวันจันทร์และวันพฤหัสฯ เข้ามาเฝ้า มาทวง มาคุยกันได้เลยนะคะ เค้ากลัวเหงา ฮิ้ววววววววววววววววววววว

#2 | BreezyRiz เมื่อ มกราคม 20 2014 20:00:42

เย้ๆ เรื่องใหม่มาแล้ว

#3 | unna_jung เมื่อ มกราคม 21 2014 00:31:47

เข้ามาเจิมเรื่องใหม่ค่ะ ตื่นเต้นตั้งแต่บทนำเลยนะคะ

#4 | iLeeJa เมื่อ มกราคม 21 2014 09:48:19

เย่ๆๆๆ ลี่น้อยตามมาอ่านแล้วค่ะ ตื่นเต้นตั้งแต่บทนำเลยทีเดียว จนคิดว่านางเอกเราฝันไป ฮ่าๆๆๆ พายต้องได้เจอกับคนที่ตัวเองรู้จักแน่ๆ เลย ลุ้นๆๆ รออ่านตอนต่อไปค่ะ อิอิ

#5 | lovemuay เมื่อ มกราคม 21 2014 18:46:43

ใครจับนางเอกมาน้าา พระเอยรึป่าวคะเนี่ย?

#6 | goldensun เมื่อ กุมภาพันธ์ 03 2014 20:10:38

มารายงานตัวตามอ่านค่ะ

ส่งคอมเมนท์

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อส่งคอมเมนท์.

OnAir

patch...

266 สัปดาห์

lovemuay

294 สัปดาห์

chura...

298 สัปดาห์

Naitn...

308 สัปดาห์

blu

329 สัปดาห์

amany

330 สัปดาห์

felin...

336 สัปดาห์

somjita

362 สัปดาห์

Shada

368 สัปดาห์

tiik

370 สัปดาห์

Nu-Tao

370 สัปดาห์

puu_chem

370 สัปดาห์

oata

375 สัปดาห์

unna_...

376 สัปดาห์

Joyja

378 สัปดาห์

mukku...

379 สัปดาห์

jumna...

386 สัปดาห์

bearc...

407 สัปดาห์

sumalee

408 สัปดาห์

bogus48

410 สัปดาห์

sweet...

414 สัปดาห์

rabbitit

426 สัปดาห์

noh07

427 สัปดาห์

iLeeJa

437 สัปดาห์

mhengjhy

437 สัปดาห์

Anya

437 สัปดาห์

golde...

438 สัปดาห์

supay...

438 สัปดาห์

chonvy

444 สัปดาห์

mrs

449 สัปดาห์

bugae

464 สัปดาห์

plamu

466 สัปดาห์

clearsky

477 สัปดาห์

chada

477 สัปดาห์

annaakiu

477 สัปดาห์

alanta

480 สัปดาห์

sine

481 สัปดาห์

tweet...

481 สัปดาห์

Nanalin

485 สัปดาห์

mookm...

490 สัปดาห์